از دهه‌ی ۹۰ تا امروز دیدن هر فیلمی از تارانتینو شور و شوق وصف‌ناپذیری بین دوستداران سینما به وجود می‌آورد. «روزی روزگاری در هالیوود» احیای مجدد برند تارانتینو بود که با «هشت نفرت‌انگیز» کمی دچار خدشه شده بود. اگر می‌خواهید بهترین فیلم یک دهه‌ی اخیر تارانتینو را ببینید، دیدن «روزی روزگاری در هالیوود» کفایت می‌کند و می‌توانید بی‌خیال «نفرت‌انگیزها» و «جانگو» بشوید.
«روزی روزگاری در هالیوود» داستان یک بازیگر ستاره‌ی سریال‌های تلویزیونی است که لئوناردو دی‌کاپریو نقشش را بازی می‌کند و به تازگی افول کرده و حالا مجبور است در وسترن‌های اسپاگتی ایتالیایی بازی کند که دوستشان ندارد. او یک رفیق نزدیک دارد که بدلکارش است به نام کلیف بوث با حضور درخشان برد پیت. و ماجراهای این دو نفر در اواخر دهه‌ی ۶۰ میلادی رخ می‌دهد. زمانی که جنبش هیپی‌ها فعال شده و خیلی از مردم محافظه‌کار شهر روی خوشی به آن‌ها نشان نمی‌دهند اما از آن طرف مردی به اسم چارلی منسون از همین جنبش برای جمع کردن گروهی دور خودش استفاده می‌کند. ماجرای قتل وحشتناک شارون تیت به دست دار و دسته‌ی چارلی منسون یکی از خرده‌پیرنگ‌های جذاب فیلم است که البته به لحاظ صحت تاریخی تغییر کرده.
اگر از دوستداران سینمای تارانتینو هستید پیش‌تر در فیلم «حرامزاده‌های بی‌آبرو» با دستکاری او در تاریخ آشنا شده‌اید. اتفاقی مشابه آن در «روزی روزگاری در هالیوود» هم رخ می‌دهد. فیلمی که تارانتینو رمان آن را هم نوشته و به فارسی هم ترجمه شده است. نیمه‌ی اول فیلم ممکن است کمی خسته‌تان کند و طول بکشد تا با قصه همراه شوید اما سفری شگفت انگیز به هالیوود دهه‌ی ۶۰ منتظر شماست.